Termin po raz pierwszy został użyty przez Aarona Mossa w czasopiśmie „Nature Nutrition” w 1998. Określenie to szybko stało się wykorzystywanym hasłem w artykułach, pojawiających się w gazetach i czasopismach, które miały za zadanie poszerzyć wiedzę na temat zdrowego odżywiania oraz zaleceń dietetycznych. Bardzo szybko pojęcie super żywności zostało wykorzystane przez marketingowców i przemysł spożywczy, tak, aby ich produkty były bardziej atrakcyjne dla klientów.
Nie ma jednej definicji charakteryzującej superfood. Słownik Oxford English opisuje superfood jako " żywność bogatą w składniki odżywcze uważane za szczególnie korzystne dla zdrowia i dobrego samopoczucia", natomiast słownik Merriam-Webster pomija wszelkie odniesienia do zdrowia i definiuje je jako "super składnik odżywczy żywności, pochodzący z witamin, minerałów, błonnika, przeciwutleniaczy i / lub składniki odżywcze".
Zwolennicy terminu określają superfood jako nieprzetworzone produkty spożywcze, którym przypisywane są cudowne właściwości; które dostarczają do organizmu znaczne ilości witamin, minerałów, substancji bioaktywnych, enzymów, aminokwasów, kwasów tłuszczowych omega -3. Według nich mają one działanie antyoksydacyjne, chronią organizm przed wieloma chorobami, oraz posiadają właściwości lecznicze w przypadku raka, chorób serca, osteoporozy czy miażdżycy a także zwiększają długość życia. Jednak Cancer Research UK zajmująca się wspieraniem badań na temat raka twierdzi, że superfood "to tylko narzędzie marketingowe", tłumacząc, iż zdrowa i zbalansowana dieta może zmniejszyć ryzyko raka, ale nie istnieje jedno konkretne jedzenie, które samodzielnie zniweluje takie ryzyko.
Inna próba zdefiniowania superfood zakłada, że w ten sposób nazwać można żywność, którą cechuje wyjątkowo duża ilość mikroskładników odżywczych, przypadająca na każde 100 kcal produktu.
