Spaniel jest typem psa-strzelca. Spaniele były specjalnie hodowane, by spłukiwać grę z gęstszego pędzla. Pod koniec XVII wieku spaniele były wyspecjalizowane w rasach wodnych i lądowych. Wymarły angielski spaniel wodny został użyty do pobrania ptactwa wodnego zestrzelonego strzałami. Spaniele ziemne ustawiały spaniele - te, które skradały się do przodu i wskazywały swoją grę, pozwalając łowcom usidlić je za pomocą siatek i spanielów sprężystych - tych, które skłaniały bażanty i kuropatwy do polowań z sokołami, a króliki do polowania na charty. W XVII wieku rola spaniela dramatycznie się zmieniła, gdy Anglicy zaczęli polować na flintlocki do strzelania skrzydłami. Charles Goodall i Julia Gasow (1984) piszą, że spaniele zostały "przekształcone z niewytrenowanych, dzikich naganiaczy, w gładkie, wypolerowane piesnie".
Słowo spaniela wydaje się pochodzić ze średniowiecznego francuskiego espaigneul - "hiszpańskiego" - nowoczesnego francuskiego, espagnola.
