prawosławny - puzzle online
Prawosławie – wyznanie chrześcijańskie. Termin oznacza również ogół zasad wiary i życia religijnego, do których odwołuje się Cerkiew prawosławna.
Nazwa
Słowo „prawosławie” jest tłumaczeniem (kalką językową) greckich słów ὀρθόδοξος, ορθοδοξία (orthodoxos, orthodoxía) – prawdziwie, prawidłowo sławiący, prawidłowe wyznanie.
Historia prawosławia
Prawosławie ukształtowało się z pierwotnego chrześcijaństwa. Cezury jego podziału na prawosławie w formie starożytnej, średniowiecznej i nowożytnej stanowią daty: przełom II i III wieku – proces strukturyzacji wspólnoty chrześcijańskiej, 692 rok – zerwanie na synodzie trullańskim jedności kościołów wschodnich z rzymskim.
Prawosławie starożytne
W II wieku chrześcijaństwo stanęło przed wyborem: izolacja (petryniści) albo otwarcie na nowe nurty (pauliniści). Do obrania drogi dalszego rozwoju przyczynili się apologeci aleksandryjscy – Pantenus z Sycylii, Klemens Aleksandryjski i Orygenes – którzy podjęli próby włączenia do religii chrześcijańskiej dotychczasowego dorobku kultury antycznej.
Z chrześcijańskim prymatem Rzymu nie zgadzało się wielu biskupów Wschodu. Na tym tle zarysował się konflikt pomiędzy Kościołem wschodnim i zachodnim, który z biegiem czasu doprowadził do schizmy.
Zasady doktryny, kultu i prawa prawosławnego kształtowały się na przestrzeni wieków od I do VIII podczas soborów powszechnych i synodów, z wyjątkiem nicejskiego I i konstantynopolitańskiego, i zaliczają się do nich:
sobór efeski zwołany w 431 roku,
sobór chalcedoński zwołany w 451 roku,
synod w Orleanie w 533 roku, na którym ustalono, że kobiety nie mogą brać udziału w hierarchii kościelnej i nie mogą otrzymywać święceń kapłańskich,
sobór konstantynopolitański II zwołany w 553 roku,
sobór konstantynopolitański III zwołany w 680 roku,
sobór nicejski II zwołany w 787 roku.Kształtowaniu się prawosławia towarzyszyły herezje i rozłamy (schizmy).