Kapelusz imprezowy to na ogół zabawny stożkowy kapelusz wykonany z zwiniętego kawałka cienkiego kartonu, zwykle z nadrukowanymi na zewnątrz wzorami i długim sznurkiem elastycznym, działającym jak pasek podbródkowy, przechodzącym od jednej strony dna stożka do drugiej w celu zabezpieczenia stożek do głowy osoby. Jego nazwa pochodzi od jego użycia: czapki imprezowe noszone są najczęściej na przyjęciach urodzinowych, zwłaszcza przez gościa honorowego, a znaczna część jest noszona podczas uroczystości noworocznych. W Wielkiej Brytanii czapka wykonana jest z papieru i ma kształt korony, i jest najczęściej noszona podczas świątecznej kolacji. Kapelusz imprezowy wywodzi się z kapelusza noszonego przez źle zachowujące się lub słabo wyglądające dzieci w wieku szkolnym od połowy XIX wieku do początku XX wieku, z jego świąteczną dekoracją i pozytywnym nastawieniem społeczeństwa do noszącego, wskazującym na relaksację, zniesienie, a nawet odwrócenie pewne normy społeczne: podczas danej okazji, osoba nosząca jest dozwolona lub zachęcona do angażowania, a nie zniechęcania do angażowania się, w frywolne i głupie zachowanie, w przypadku którego wymagane noszenie czapki z daszkiem w innych sytuacjach stanowiłoby karę. Czapki imprezowe powstały w Anglii
Niekonwencjonalne kapelusze noszone w związku z nieformalnym i świątecznym statusem uroczystości obejmują zdobione kapelusze, czapki wykonane z balonów, czapkę na piwo lub " kufel piwa" (wynaleziony w 1983 przez fana Buffalo Bills, Jeremy'ego Gumbo) i uszy Myszki Miki. W bardziej ekstremalnych przypadkach osoby uczestniczące w imprezach mogą nosić inne przedmioty, takie jak abażury lub pudełka na piwo, chociaż noszenie takich przedmiotów często spotyka się z dezaprobatą społeczną.
