Owocnik, twór grzybniowy – zbita część grzybni, wytwarzana przez nią w formie charakterystycznej dla każdego gatunku, tworząca na zewnątrz lub wewnątrz zarodniki. Owocniki występują u grzybów wyższych; workowców i podstawczaków. Zbudowane są z dwóch rodzajów grzybni: płonnej – plektenchymy, stanowiącej rusztowanie – i zarodnionośnej – obłoczni, w której wytwarzane są zarodniki. Otoczone są podwójną osłoną.
Typy owocników
Owocniki grzybów workowych noszą nazwę askokarpu. Wyróżnia się następujące ich typy:
apotecjum (miseczka)
chasmotecjum
gymnotecjum
klejstotecjum
perytecjum (otocznia)
pseudotecjum
Owocniki grzybów podstawkowych to bazydiokarpy. Istnieje ogromna różnorodność ich kształtów. Ważniejsze typy budowy bazydiokarpów to:
rozpostarty, zwany też skorupiastym lub resupinowatym – całą powierzchnią przylega do podłoża
rozpostarto-odgięty – o bokach odstających od podłoża,
maczugowaty lub rurkowaty
krzaczkowaty
w kształcie kubeczka, miseczki, uszka, torebki lub trąbki
owocnik hubiasty – występuje np. u grzybów nadrzewnych, zwanych popularnie hubami. Są to owocniki półeczkowate, konsolowate i kopytkowate, do podłoża przylegające bokiem,
grzyb kapeluszowy – zbudowany z kapelusza lub główki z hymenoforem i trzonu (na ogół bez hymenoforu),
owocnik zamknięty (angiokarpiczny) – płodna gleba, w której powstają zarodniki znajduje się wewnątrz zamkniętego owocnika.
