Portret powstał w 1785 jako pendant portretu księcia w mundurze Gwardii de Corps, księżna miała wtedy 33 lata. Jest ubrana w niebieską suknię w stylu angielskim – wciętą w talii i obszytą koronkami, z wąskimi rękawami do łokci. Głęboki dekolt okrywa szal z cienkiej gazy. Jej strój oraz fryzura hołdują paryskiemu stylowi Marii Antoniny, jej toaleta jest elegancka, ale nie frywolna. Stan sukni podkreśla kokarda z różowego jedwabiu, zdobiąca także kapelusz obok drobnych kwiatów, strusiego pióra i egrety. Białe rękawiczki są wykonane z delikatnej skóry. Księżna w jednej ręce trzyma wachlarz, a drugą opiera na parasolce – jej postawa ukazuje opanowanie i pewność siebie. Szara peruka z misternie ułożonymi lokami otacza jej łagodną twarz, uwagę zwraca inteligentne i przenikliwe spojrzenie. Goya nie poprawia mankamentów jej urody – zbyt długiego nosa, czy wąskich ust[1][6]. Goya podkreślił detale, stosując lekkie pociągnięcia pędzlem, a łagodne przejścia tonów barw uzyskał metodą laserunku[1].