Canoe (pol. Kanu), to tradycyjna łódź wiosłowa (czasem żaglowa) Indian północnoamerykańskich; stanowiła ogromny wkład w eksplorację i podbój wschodnich obszarów kontynentu przez przybyszów z Europy, którym ułatwiała poruszanie się po bogatym w rzeki i jeziora terenie.
Pierwotnie były to dłubanki (czasem z drewna balsa) o coraz doskonalszych kształtach, ale w czasach historycznych pojawiły się canoe kryte korą lub skórami zwierzęcymi, przy czym spoiny uszczelniano żywicami lub tłuszczami zwierzęcymi. Kryte korą brzozową canoe było lekkie i tym samym łatwe do przenoszenia pomiędzy ciekami wodnymi, miały małe zanurzenie, a więc mogły poruszać się nawet wzdłuż niewielkich strumieni. Sposób wiosłowania tymi wąskimi i wywrotnymi łodziami pozwalał Indianom i traperom poruszać się cicho i szybko.
Szkielet canoe budowano z gałęzi świerkowych, wyjątkowo z czerwonego cedru. Pokrycie z kory zszywano przy użyciu włókien roślinnych lub jelit zwierzęcych, a następnie uszczelniano. Wewnętrzne lico kory znajdowało się po wewnętrznej stronie łodzi, gdy powierzchnię zewnętrzną – często bogato malowaną – stanowiła zewnętrzna gładź kory brzozowej. Dziób i rufa były zakończone półokrągło ze znacznym wychyleniem w kierunku wnętrza łodzi. Symetria canoe powodowała, że można było nim pływać w obu kierunkach, przy prostej zmianie osadzenia wioślarzy.
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.