Ukiyo-e (jap. 浮世絵 ukiyo-e, „ obrazy przepływającego świata”, „ obrazy przemijającego świata”) – rodzaj malarstwa i drzeworytu japońskiego, funkcjonujący w okresie Edo (od połowy XVII wieku do początków okresu Meiji w drugiej połowie XIX wieku).
Znaczenie słowa ukiyo
Słowo o tej samej wymowie, ale innej pisowni pierwotnie wyrażało buddyjską ideę przejściowej natury życia, świata smutku i zmartwień. Ten pesymistyczny pogląd został odrzucony w okresie Edo. Nowy homonim (z użyciem innego znaku kanji) wyrażał postawę radości życia. Ta hedonistyczna kultura, która uwielbiała życie w „płynącym świecie ”, została szczególnie dobrze wyrażona w produkcji drzeworytów, które udostępniano każdemu, w postaci obrazów uwodzicielskich kurtyzan, ekscytujących aktorów kabuki i słynnych romantycznych widoków. Po raz pierwszy artyści zainspirowali się i odpowiedzieli na zainteresowania i preferencje ogółu społeczeństwa.
Drzeworyty ukiyo-e stały się więc plastycznym środkiem opisu „przepływającego, ulotnego świata” (ukiyo) mieszkańców miast, zjawisk przyrody, w tym także ludzi sztuki, zwłaszcza aktorów i kurtyzan, powstającym w obrębie dzielnic rozrywki największych miast japońskich okresu Edo (1603–1867). Drzeworyt, obok popularnej literatury kibyōshi (ilustrowane książki z żółtymi okładkami) i teatru kabuki, stanowił jeden z trzech zasadniczych filarów kultury ukiyo.
Historia gatunku
Technika wykonywania drzeworytu monochromatycznego pojawiła się w Japonii przypuszczalnie w VIII wieku za pośrednictwem warsztatów koreańskich i stosowana była przede wszystkim do druku tekstów i wizerunków buddyjskich.
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.
