Terasa zalewowa, określana też jako taras zalewowy, obszar zalewowy lub równina zalewowa – forma akumulacyjna stanowiąca najniższy poziom doliny rzecznej, przecięta korytem rzeki. Ten naturalny płaski i często szeroki teren, położony bezpośrednio wzdłuż rzeki, jest zalewany w okresach wezbrań i powodzi, gdy ilość wody prowadzonej przez rzekę przekracza pojemność koryta. Obszar zalewowy powoduje spłaszczenie fali powodziowej. Stanowi najczęściej nieużytek, porastany przez las łęgowy lub wykorzystywany jako pastwisko. Ograniczany jest często wałami przeciwpowodziowymi.
Terasa pokryta jest zwykle osadami rzecznymi (piaskami i madami), często porośnięta trawą, niekiedy zatorfiona i podmokła. Przy wysokich wodostanach zalewają ją wody powodziowe. Profil poprzeczny terasy zalewowej charakteryzuje się zwykle tym, że w pobliżu koryta rzeki jej powierzchnia wznosi się wyżej (jest to tzw. naspa), natomiast opada w miarę oddalania się od koryta. W obniżeniach, przeważnie u stóp krawędzi, występują podmokłości, oraz jeziora będące starorzeczami (nierzadko są to fragmenty dawnych meandrów).
