W biomechanice równowaga to zdolność utrzymywania linii ciężkości (pionowa linia od środka masy) ciała w podstawie podpory przy minimalnym zachowaniu pozycji. Sway to poziomy ruch środka ciężkości, nawet gdy osoba stoi nieruchomo. Pewna wielkość kołysania jest niezbędna i nieunikniona z powodu niewielkich zaburzeń w ciele (np. Oddychanie, zmiana masy ciała z nogi na nogę lub z nogi na stopę) lub z zewnętrznych czynników wyzwalających (np. Zniekształcenia wizualne, translacje podłóg). Wzrost kołysania niekoniecznie jest wskaźnikiem równowagi dysfunkcyjnej, ponieważ jest wskaźnikiem zmniejszonej kontroli sensomotorycznej.
Utrzymanie równowagi wymaga koordynacji wkładu wielu systemów sensorycznych, w tym systemów przedsionkowych, somatosensorycznych i wzrokowych.
Układ przedsionkowy: narządy zmysłów, które regulują równowagę (ekwilibriocepcja); informacja kierunkowa odnosząca się do pozycji głowy (wewnętrzne przyspieszenie grawitacyjne, liniowe i kątowe)
Układ somatosensoryczny: zmysły propriocepcji i kinestezji stawów; informacje ze skóry i stawów (zmysły ciśnienia i wibracji); położenie przestrzenne i ruch względem powierzchni podparcia; ruch i położenie różnych części ciała względem siebie
System wizualny: Odniesienie do pionowości ciała i ruchu głowy; położenie przestrzenne względem obiektów
Zmysły muszą wykrywać zmiany orientacji przestrzennej względem podstawy podparcia, niezależnie od tego, czy ciało się poruszy, czy podstawa zostanie zmieniona. Istnieją czynniki środowiskowe, które mogą wpływać na równowagę, takie jak warunki oświetlenia, zmiany powierzchni podłogi, alkohol, narkotyki i zakażenie ucha.
Występują zaburzenia równowagi związane ze starzeniem. Związany z wiekiem spadek zdolności powyższych systemów do przyjmowania i integrowania informacji sensorycznych przyczynia się do złej równowagi u osób starszych. W rezultacie osoby starsze są narażone na zwiększone ryzyko upadków.
