Bieganie to metoda lądowej lokomocji umożliwiająca ludziom i innym zwierzętom szybkie poruszanie się pieszo. Bieganie jest rodzajem chodu charakteryzującym się fazą powietrzną, w której wszystkie stopy znajdują się nad ziemią (choć są wyjątki). Jest to w przeciwieństwie do chodzenia, gdzie jedna stopa jest zawsze w kontakcie z ziemią, nogi są utrzymywane w większości proste, a środek ciężkości sklepienia nad nogą lub nogami postawy w odwrócony sposób wahadła. Cechą charakterystyczną ciała biegnącego z punktu widzenia mechaniki wiosenno-masowej jest to, że zmiany energii kinetycznej i potencjalnej w obrębie kroku występują równocześnie, a magazynowanie energii odbywa się za pomocą sprężystych ścięgien i pasywnej elastyczności mięśniowej. Termin bieganie może odnosić się do dowolnej z wielu prędkości, od biegania po sprint.
Zakłada się, że przodkowie ludzkości rozwinęli zdolność do bycia na długich dystansach około 2,6 miliona lat temu, prawdopodobnie w celu polowania na zwierzęta. Konkurencyjna bieganina wyrosła z religijnych festiwali w różnych dziedzinach. Rekordy wyścigów konkurencyjnych sięgają do Tailteann Games w Irlandii w 1829 roku pne, podczas gdy pierwsze zarejestrowane Igrzyska Olimpijskie miały miejsce w 776 roku pne. Bieganie zostało opisane jako najbardziej dostępny sport na świecie.
