Pojazd w postaci wodoru jest pojazdem, który wykorzystuje wodór jako paliwo. To wyrażenie może odnosić się albo do samochodu, albo do dowolnego innego środka transportu wodoru, takiego jak samolot. Pojazdy te zamieniają energię chemiczną wodoru na energię mechaniczną, spalając ją w silniku spalinowym lub reagując z tlenem w ogniwie paliwowym, wytwarzając energię elektryczną. Pierwsze pojazdy są określane jako HICEV (wodorowe silniki spalinowe), podczas gdy te drugie są znane jako FCEV (Fuel Cell Electric Vehicle).
Wielkoskalowa dystrybucja wodoru jako paliwa w transporcie jest kluczowym elementem tak zwanej gospodarki wodorowej.
Na Ziemi wodoru nie można znaleźć w naturze, dlatego nie należy go uważać za źródło energii, ale za wektor energetyczny. Obecnie jest produkowany głównie z metanu lub innych paliw kopalnych. Może on jednak być wytwarzany z różnych innych źródeł (takich jak wiatr, energia słoneczna lub jądrowa), a następnie elektrolizy wody, aby konkurować z tradycyjnymi źródłami.
Kilka firm, szczególnie na Wschodzie, zaczęło opracowywać technologie wykorzystywane do wykorzystywania potencjału wodoru w dziedzinie transportu. Zaletą stosowania wodoru jako wektora energetycznego jest fakt, że gdyby wodór został uzyskany bez użycia paliw kopalnych, pojazdy nie przyczyniłyby się do wkładu dwutlenku węgla do atmosfery.
