Malowniczy to estetyczny ideał wprowadzony do angielskiej debaty kulturalnej w 1782 r. Przez Williama Gilpin w Obserwacjach nad rzeką Wye, w Kilku częściach Południowej Walii itd. Względnie głównie w Malowniczym pięknie; wykonany w lecie roku 1770, praktyczna książka, która poleciła brytyjskim podróżującym podróżnikom, aby zbadali " twarz kraju według zasad malowniczej piękności". Malownicza, wraz z estetycznymi i kulturowymi wątkami gotyku i celtyckości, była częścią rodzącej się romantycznej wrażliwości XVIII wieku.
Określenie "malowniczy" należy rozumieć w odniesieniu do dwóch innych ideałów estetycznych: piękna i wzniosłości. W ostatniej połowie XVIII wieku oświeceniowe i racjonalistyczne idee dotyczące estetyki były kwestionowane przez postrzeganie doświadczeń piękna i wzniosłości jako nieracjonalnych. Doświadczenie estetyczne było nie tylko racjonalną decyzją - nie patrzyło się na przyjemną zakrzywioną formę i decydowało, że jest piękna; raczej przyszło naturalnie jako podstawowy instynkt ludzki. Edmund Burke w swojej anegdotycznej filozofii z 1757 r. Dotyczącej pochodzenia naszych ideałów wzniosłości i piękna argumentował, że delikatne łagodne krzywe odwoływały się do męskiego pożądania seksualnego, podczas gdy wzniosłe horrory przemawiały do naszych pragnień samozachowawczych. Malowniczy powstał jako pośrednik między tymi przeciwstawnymi ideałami piękna i wzniosłości, pokazując możliwości, jakie istniały pomiędzy tymi dwoma racjonalnie wyidealizowanymi państwami. Jak napisał Thomas Gray w 1765 r. W Scottish Highlands: " Góry są ekstatyczne [...]. Nikt poza tymi potwornymi stworzeniami Boga nie wie, jak połączyć tak wiele piękna z tak wielkim przerażeniem ". Zobacz także Gilpin i malownicze.
