Zabytek – w języku potocznym – każdy wytwór działalności człowieka, będący świadectwem minionej epoki (pamiątką przeszłości), posiadający wartość historyczną, artystyczną lub naukową, przy czym kryterium czasu powstania, choć najważniejsze, nie przesądza o zdefiniowaniu zabytku. Nauki humanistyczne, a w szczególności historia sztuki nie stworzyły jednej, uniwersalnej definicji zabytku przydatnej wszystkim naukom.
W Europie kwestie legalne związane z zabytkami są regulowane m.in. przez Kartę Wenecką.
Najważniejsze zabytki w skali światowej znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Międzynarodowym znakiem rozpoznawczym zabytków mającym je chronić w razie konfliktu zbrojnego jest tarcza skierowana ostrzem w dół, podzielona wzdłuż przekątnych na cztery pola, dwa błękitne i po bokach dwa białe (art. 16 Konwencji UNESCO o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze 14 maja 1954 r. (Dz.U. 1957 nr 46 poz. 212). Autorem międzynarodowego znaku graficznego obiektów zabytkowych podlegających ochronie jest Polak Jan Zachwatowicz.
Za bezprawne użycie znaku w czasie działań zbrojnych grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat (Kodeks karny (1997), art.
