The American Indian Wars (lub Indian Wars) to zbiorowa nazwa różnych konfliktów zbrojnych toczonych przez europejskie rządy i kolonistów, a później rząd Stanów Zjednoczonych i amerykańskich osadników przeciwko różnym plemionom Indian amerykańskich. Konflikty te miały miejsce w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie od czasów najwcześniejszych osad kolonialnych w XVII wieku aż do lat dwudziestych XX wieku. Wojny indyjskie były wynikiem wielu różnych źródeł, w tym starć kulturowych, sporów o ziemię i przestępczych czynów popełnionych po obu stronach. Potęgi europejskie i kolonie zwróciły się również do plemion indiańskich, aby pomogły im w prowadzeniu działań wojennych przeciwko innym osadom kolonialnym.
Po rewolucji amerykańskiej wiele konfliktów było lokalnych dla konkretnych państw lub regionów i często wiązało się z sporami dotyczącymi użytkowania gruntów; niektóre z nich pociągały za sobą gwałtowne odwet. Brytyjska proklamacja królewska z 1763 r. Zawarta w Konstytucji Kanady zakazała białym osadnikom wstępu na tereny rdzennej ludności w Kanadzie bez podpisania z nimi traktatu. W Kanadzie nadal obowiązuje prawo, a 11 umów numerowanych dotyczących większości ziem indyjskich ograniczyło liczbę takich konfliktów.
W Stanach Zjednoczonych w XIX wieku konflikty były inspirowane ideologiami, takimi jak Manifest Destiny, które utrzymywały, że Stany Zjednoczone są przeznaczone do ekspansji na kontynencie północnoamerykańskim od wybrzeża do wybrzeża. Gdy biali osadnicy rozprzestrzenili się na zachód, zwiększyły się rozmiary, czas trwania i intensywność konfliktów zbrojnych między osadnikami a Indianami. Niektóre zostały rozwiązane na mocy traktatu, często poprzez sprzedaż lub wymianę terytorium między rządem federalnym a określonymi plemionami; inni zakończyli się śmiercią lub oddaniem ważnych przywódców.
