W kinematografii i fotografii wielokrotna ekspozycja polega na utworzeniu obrazu poprzez nakładanie się wielu zdjęć uzyskanych przy różnych ekspozycjach. Technikę tę można wykorzystać do tworzenia „widmowych” obrazów, dodawania obiektów lub osób pierwotnie nieobecnych lub do innych rodzajów fotomontażu.
Sposoby zachodzenia na siebie mogą się różnić w zależności od zastosowanych technologii fotografowania. Na przykład w fotografii analogowej nakładanie się osiąga się poprzez unikanie postępu filmu po zrobieniu; jest to zawsze możliwe w aparatach z ręcznym przewijaniem filmu, podczas gdy w przypadku tych z automatycznym przewijaniem wymagana jest wyraźna funkcja, aby wyłączyć postęp, dostępny w zaawansowanych aparatach. W aparatach cyfrowych czujnik musi wykonać różne ekspozycje przed wygenerowaniem końcowego obrazu cyfrowego.
Głównym problemem związanym z tą techniką, ponieważ film lub czujnik jest kilkakrotnie pod wrażeniem, jest ryzyko prześwietlenia. Z tego powodu lepiej jest fotografować w warunkach średnio słabego oświetlenia. Jeśli chodzi o to, że prześwietlenia zostaną wznowione przez tę samą scenę, konieczne jest użycie statywu, aby upewnić się, że kadrowanie nie zmienia się między różnymi ekspozycjami.
Wynik podobny do tego uzyskanego przez wielokrotną ekspozycję lub nałożenie zdjęć na inne, można również uzyskać za pomocą programów do edycji zdjęć, zmieniając krycie dwóch zdjęć i nakładając się na siebie.
Inne projekty
Wikimedia Commons zawiera obrazy lub inne pliki wielokrotnej ekspozycji
Linki zewnętrzne
(EN) Wielokrotna ekspozycja, encyklopedia Britannica, Encyclopædia Britannica, Inc.
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.
