Kościoły Pokoju (niem. Friedenskirche) w Świdnicy i Jaworze ( województwo dolnośląskie ) są największymi drewnianymi budowlami o funkcjach religijnych w Europie. W roku 2001 zostały one wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Historia
Kościoły powstały w II poł. XVII wieku, w następstwie pokoju westfalskiego kończącego wojnę trzydziestoletnią (1618–1648), gdy naciskany przez protestancką Szwecję katolicki cesarz Ferdynand III Habsburg przyznał śląskim luteranom prawo do wybudowania trzech świątyń na obszarach bezpośrednio podległych jego władzy.
Cesarska zgoda na budowę Kościołów Pokoju obwarowana była dodatkowymi ograniczeniami:
budowle miały być wzniesione jedynie z materiałów nietrwałych ( drewno, słoma, glina, piasek )
kościoły mogły być wybudowane jedynie poza granicami miasta, nie dalej jednak niż na odległość strzału armatniego od murów miejskich
nie mogły mieć wież, dzwonów, ani tradycyjnego kształtu świątyni
musiały być ukończone w ciągu jednego roku
musiały zostać wzniesione na koszt protestantów
nie mogły przy nich powstać szkoły parafialneWybudowano trzy takie kościoły: w Głogowie, Jaworze oraz Świdnicy. Wszystkie zostały ukończone, a do naszych czasów dotrwały dwa – kościół w Głogowie uległ zniszczeniu dwukrotnie: w 1654 huragan spowodował zawalenie się świątyni, odbudowany spłonął w 1758, podczas wielkiego pożaru miasta.
Kościół w Jaworze
Kościół ma 43,5 m długości, 14 m szerokości, 15,7 m wysokości, powierzchnia budowli 1180 m², mieści 6000 osób.
Galeria
Wnętrze kościoła pokoju w Jaworze.
Kościół w Świdnicy
Kościół ma 44 m długości, 30,5 m szerokości, powierzchnia budowli 1090 m², mieści 7500 osób, z czego 3000 miejsc siedzących.
Galeria
Wnętrze kościoła pokoju w Świdnicy.
