Rzeźba klasyczna odnosi się luźno do form rzeźby ze starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu, a także do hellenizowanych i romańskich cywilizacji pod ich rządami lub wpływami od około 500 pne do około 200 rne. Bardziej precyzyjnie odnosi się do starożytnej greckiej rzeźby z około 500 pne do początku w stylu hellenistycznym około 323 pne. Może również odnosić się stylistycznie do późniejszej rzeźby wykonanej w stylu neoklasycystycznym lub klasycznym. Klasyczne rzeźby są popularne od czasów renesansu. Tylko te prace, które ściśle podążają za kanonem klasycznych form, są objęte tym pojęciem.
Oprócz rzeźb stojących w konwencji swobodnej, termin rzeźba klasyczna obejmuje dzieła reliefowe (takie jak słynne marmury Elgin z Partenonu) i bardziej płaski styl płaskorzeźbiony. Podczas gdy w pracach rzeźbiarskich podkreślano ludzką formę, stosowano płaskorzeźby, aby stworzyć wyszukane dekoracyjne sceny.
Starożytne posągi i płaskorzeźby przetrwały, ukazując odkrytą powierzchnię materiału, z którego są wykonane, a ludzie zazwyczaj kojarzą sztukę klasyczną z rzeźbą z białego marmuru. Ale jest dowód, że wiele posągów zostało pomalowanych na jaskrawe kolory. Większość koloru została z czasem zwietrzała; małe resztki zostały usunięte podczas czyszczenia; w niektórych przypadkach pozostały niewielkie ślady, które można było zidentyfikować. W 2008 r. W Europie i Stanach Zjednoczonych odbyła się podróżująca wystawa 20 kolorowych replik dzieł greckich i rzymskich oraz 35 oryginalnych rzeźb i płaskorzeźb. Bogowie w kolorach: malowana rzeźba klasycznego antyku. Nie są znane szczegóły, takie jak to, czy farba została nałożona w jednej czy dwóch warstwach, jak dokładnie zmielono pigmenty lub dokładnie, jakie medium wiążące byłoby użyte w każdym przypadku - wszystkie elementy, które mogłyby wpłynąć na wygląd gotowego elementu.
