Azja Wschodnia – region Azji, którego obszar i granice można określić w ujęciu geograficznym lub kulturowym. W ujęciu geograficznym i geopolitycznym obejmuje obszar o powierzchni około 12 000 000 km², czyli około 28 procent kontynentu Azji, obszar o około 15 procent większy niż obszar Europy.
Ponad 1,5 mld ludzi, około 38% ludności Azji czyli blisko 23% wszystkich ludzi na świecie żyje w regionie geograficznym Azji Wschodniej. To ponad dwa razy więcej niż wynosi ludność Europy. Region jest jednym z największych na świecie obszarów gęsto zaludnionych, średnia gęstość zaludnienia wynosi 133 mieszkańców na kilometr kwadratowy i jest około trzy razy wyższa od średniej światowej, która wynosi 45 osób/km2, mimo tego że Mongolia ma najniższą gęstość zaludnienia spośród wszystkich niepodległych państw. Według podziału na regiony świata stosowanego przez ONZ pod względem zaludnienia zajmuje ona drugie miejsce, ustępując tylko Azji Południowej.
W historii regionu wyraźnie daje się zauważyć, że wiele społeczeństw Azji Wschodniej było częścią chińskiego kręgu kulturowego, w którym słownictwo oraz pisownia często pochodziły od klasycznego języka chińskiego i chińskiego pisma.
Czasami używane jest też określenie Azja Północno-Wschodnia – w odniesieniu do obszaru obejmującego Japonię, Koreę Północną i Koreę Południową.
Główne religie to buddyzm (głównie mahajana), konfucjanizm i neokonfucjanizm, taoizm, chińskie religie ludowe w Chinach, shintō w Japonii, szamanizm w Korei, Mongolii i inne rdzenne kulty ludności północnej części Azji Wschodniej, a także chrześcijaństwo w Korei Południowej. Kalendarz chiński jest źródłem, od którego pochodzi wiele innych wschodnioazjatyckich kalendarzy.
