K-pop (/keɪ pɔp/, akronim od ang. Korean pop; hangul 케이팝, keipab) – gatunek muzyczny, który powstał w Korei Południowej, absorbując takie elementy muzyki jak dance-pop, ballada popowa, electropop, rock, jazz, pop opera, hip-hop, współczesny rhythm and blues czy muzyka klasyczna. Gatunek ten pojawił się wraz z jednym z pierwszych grup K-popowych, Seo Taiji and Boys, która powstała w roku 1992. Ich eksperymenty z różnymi stylami muzyki „przekształciły scenę muzyczną Korei”. W rezultacie włączanie zagranicznych elementów muzycznych stało się powszechną praktyką wśród artystów K-popowych.
Według autora amerykańskiego magazynu muzycznego „ Rolling Stone ” k-pop to mieszanka modnej zachodniej muzyki i wysokoenergetycznego japońskiego popu, która przyciąga słuchaczy za pomocą powtarzalnych chwytliwych zwrotów, czasami w języku angielskim. K-pop to połączenie zarówno śpiewu, jak i rapu oraz przywiązanie dużej wagi do część wizualnej występu oraz efektów scenicznych.
K-pop to nie tylko muzyka ; k-pop stał się subkulturą, która jest popularna wśród młodzieży całego świata. Dzięki internetowi i dostępności treści cyfrowych, k-pop zyskał szeroką publiczność. Członkowie tej subkultury określają się mianem kpoperów lub kpoperek.