Hill-topping (vaker gespeld hilltopping) is een mate-locatiegedrag dat wordt gezien bij veel insecten, waaronder vlinders, libellen, hommels, wespen, kevers en vliegen. dagen achter elkaar indien nodig. Vrouwtjes, verlangend naar paring, vliegen de heuvel op. Mannetjes rennen rond de top en strijden om het beste deel van het gebied - meestal de top; aangezien het mannetje met het beste territorium op de top van de heuvel de meeste kans heeft om te paren met het vrouwtje dat af en toe een vrouw is, die weet dat het "topmannetje" sterk en dus genetisch fit moet zijn. Veel auteurs beschouwen dit als een vorm van wandelgedrag. Van veel vlindersoorten, waaronder zwaluwstaarten, nymfaliden, metaalvlekken en lycaeniden, is bekend dat ze heuveltop zijn.
Bij sommige Acraea-vlinders resulteert een wijdverspreide infectie door Wolbachia in een zeldzaamheid van mannetjes en bij deze soorten vertonen de vrouwtjes op grote schaal heuveltopgedrag. Vrouwelijke vlinders op heuveltoplocaties zijn overwegend van niet-gedekte individuen. Studies hebben aangetoond dat zelfs kleine hoogteverschillen op vlak terrein heuveltopgedrag kunnen veroorzaken. Bloeiende of hoge bomen kunnen het gedrag van bergtoppen veroorzaken. Het concentrerende effect van heuveltoppen op vlinderpopulaties maakt dergelijke locaties van bijzonderbelang voor het behoud.
