Een tent (van Frans tente, Latijn tendina van tendere, spannen) is een opgespannen onderkomen dat relatief eenvoudig is op te bouwen en af te breken. Het dak en de wanden van een tent bestaan meestal uit textiel, kunststof, diervellen, leervellen of iets dergelijks, gedragen door een skelet van bijvoorbeeld metalen, kunststoffen, houten of bamboe stokken. Kenmerkend voor een tent is dat het een demonteerbaar en vervoerbaar verblijf is. Het comfort is in het algemeen daarmee geringer dan van een normale woning. Belangrijke toepassingen van tenten zijn die voor militaire of toeristische doeleinden.
Tenten als woning
Voor veel nomadenvolken is de tent het belangrijkste onderkomen. Ook in de Bijbel wordt de tent vaak genoemd. De aartsvaderen Abraham, Izaäk en Jakob woonden in tenten. Abrahams neef Lot woonde echter reeds in een huis. Het volk Israël woonde tijdens de tocht naar het Beloofde Land in tenten en de apostel Paulus was van beroep tentenmaker.
