Een speeltuin of speelplaats is een plek waar kinderen kunnen spelen en die is voorzien van toestellen voor sport en spel.
Oorspronkelijke betekenis
Van oudsher heeft het woord speeltuin of speelhof in Nederland de betekenis van lusthof: doorgaans een combinatie van een siertuin en een nutstuin die voor een bredere (boven)laag van de stadsbevolking betaalbaar was dan de (veel) grotere buitenplaats. De nutstuin bestond vaak uit een moestuin met eenboomgaard. Er werden groenten, kruiden en fruit geteeld. Bij de speeltuin bevond zich vaak een tuinhuis voor onderdak. Als zodanig is het woord speeltuin echter niet meer bekend.
De geschiedenis van Verenigingsspeeltuinen gaat terug tot het einde van de negentiende eeuw, toen in de gegoede burgerij het idee ontstond dat het goed was om ook aan kinderen uit arme, vaak krap behuisde gezinnen mogelijkheden voor bewegingsspel te bieden. In de jaren-1880 werden in een aantal steden speeltuinen gesticht maar ze raakten bij gebrek aan toezicht en onderhoud spoedig in verval.
De Amsterdamse scheepsbeschieter of boordtimmerman, Uilke Jans Klaren, beter bekend als Vader Klaren, trok de conclusie dat de arbeidersbeweging zelf moest zorgen voor volksspeeltuinen. In 1900 stichtte hij de Oosterspeeltuin die geheel door de arbeiders uit de Czaar Peterstraat werd gebouwd.
