Een reisgegevensrecorder of voyage data recorder (VDR) is eenapparaat aan boord van een schip waarmee gegevens over de reis opgeslagen worden, min of meer vergelijkbaar met de flightdatarecorder van vliegtuigen. Een dergelijke recorder moet zich aan boord van een schip bevinden in het kader van het SOLAS-verdrag van de IMO (IMO Resolutie A.861(20)).
Eigenschappen
De VDR verzamelt tijdens de vaartocht continu gegevens van een groot aantal sensoren; digitaliseert die en slaat ze op. De opgeslagen informatie bevat onder meer gegevens over de positie, de koers, de snelheid, stand van het roer, toestand van de motor, standen van openingen in het schip (bv. deuren), geluiden vanaf de brug, VHF radiocommunicatie, het commando en de controle van het schip over een periode voorafgaand aan en na een incident, en het weer.
De VDR wordt ofwel los op het schip bevestigd zodat het blijft drijven in het geval het schip zinkt, ofwel het is zo bevestigd dat het relatief eenvoudig van het schip kan worden losgemaakt. De eenheid is aan de buitenzijde van het schip gemonteerd en is zeer robuust gemaakt, zodat hij in staat is explosies, vuur, hoge waterdruk (in geval van zinken), heftige druk van buitenaf (in geval van aanvaringen) en sabotage te weerstaan. De VDR moet zodanig ontworpen zijn dat het onmogelijk is om te knoeien met de selectie van de data die worden opgenomen, de data zelf en de opname. Elke poging om in te grijpen in de integriteit van de VDR moet worden geregistreerd.
Geschiedenis
Het hoofdstuk V (Veiligheid van de scheepvaart) van het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee (SOLAS-verdrag) werd in de jaren zeventig van de vorige eeuw voorbereid.
