In veel culturen wordt een boom, vooral een naaldboom, beschouwd als een symbool van leven en wedergeboorte, duur en vruchtbaarheid. Het verscheen als een kerstboom in de 16e eeuw, maar waarschijnlijk verscheen het al als een paradijselijke "boom van kennis van goed en kwaad" in de mysteries over Adam en Eva die op kerstavond werden tentoongesteld. Deze relatie is erg los en moeilijk vast te stellen, en verwijst ook naar de kruisboom uit Golgotha, die volgens de legende uit de paradijsboom van het leven werd geslagen. De traditie van kerstbomen werd geboren in de Elzas [2], waar bomen werden geplaatst en bekleed met papieren ornamenten en appels (verwijzend naar de paradijsboom). Een grote voorstander van deze gewoonte was Martin Luther, die aanbeveelde Kerstmis thuis door te brengen. Zo werden kerstbomen al snel populair in het protestantse Duitsland. Aanvankelijk werden ze aan het plafond gehangen, met de punt naar beneden.
