Σύμφωνα με τον κανονισμό για την καταχώριση γης και κτιρίων, το οικόπεδο καταγραφής είναι μια συνεχής έκταση γης, που βρίσκεται σε μια ζώνη, νομικά ομοιογενής, χωρισμένη από το περιβάλλον μέσω οριακών γραμμών.
Η συνέχεια (συνοχή περιοχής) μιας πλοκής σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποτελείται από δύο ή περισσότερα διαχωρισμένα επιφανειακά αντικείμενα.
Η τοποθεσία εντός του περιβόλου εγγυάται ότι η γραφική εικόνα του οικοπέδου ταιριάζει σε ένα φύλλο του κτηματολογικού χάρτη. Στην περίπτωση επιμήκων αντικειμένων (σιδηροδρόμων, υδατορευμάτων), τα οικόπεδα χαρακτηρίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε τα σύνορά τους να συμπίπτουν με τα όρια των περιφερειών εγγραφής.
Η νομική ομοιομορφία της γης θεωρείται μόνο εντός του πεδίου των δικαιωμάτων για ακίνητη περιουσία που εμφανίζονται στο μητρώο γης και κτιρίων (π.χ. ιδιοκτησία, αέναη χρήση).
Το διάγραμμα ορίζεται σε γεωμετρικούς όρους διαχωρίζοντάς το από το περιβάλλον με οριακές γραμμές που οριοθετούνται από τα σημεία θραύσης των συνόρων. Φυσικά, τα όρια των συνόρων τοποθετούνται σε σημεία θραύσης, ενώ οι οριακές γραμμές μπορούν να αναπαρασταθούν στο πεδίο από αντικείμενα ανάπτυξης όπως φράχτες, τοίχους κτιρίων κ.λπ.
Κατά τον καθορισμό των ορίων των κτηματολογικών οικοπέδων, στην περίπτωση διασταύρωσης σιδηροδρόμων, δημόσιων οδών, εσωτερικών θαλάσσιων υδάτων και εσωτερικών υδάτων, ισχύουν οι ακόλουθοι κανόνες:
εσωτερικά θαλάσσια ύδατα και εσωτερικά ύδατα που ρέουν, εκτός από τα ύδατα που ρέουν μέσω αγωγών ή καλυμμένων καναλιών, χωρίζουν τις σιδηροδρομικές γραμμές και τους δημόσιους δρόμους σε ξεχωριστά οικόπεδα εγγραφής,
οι σιδηροδρομικές γραμμές χωρίζουν τους δημόσιους δρόμους σε ξεχωριστά οικόπεδα εγγραφής,
δημόσιοι δρόμοι υψηλότερης κατηγορίας χωρίζουν δρόμους χαμηλότερης κατηγορίας σε ξεχωριστά αγροτεμάχια.
