Εκφράσεις προσώπου - κινήσεις μυών του προσώπου που εκφράζουν σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες, διαθέσεις, καθώς και στάσεις απέναντι σε άλλους ανθρώπους και τρέχοντα σχόλια σχετικά με τη συνεχιζόμενη επικοινωνία (για περισσότερες πληροφορίες, μη λεκτική επικοινωνία). Στο θέατρο, συνοδεύει τις λέξεις που λέγονται ως μέσο δράσης. Στην παντομίμα, είναι το πιο σημαντικό μέσο έκφρασης δίπλα στην κίνηση. Τα ακόλουθα ερωτήματα τέθηκαν στην έρευνα για τη μίμηση: σε ποιο βαθμό εξαρτάται από το περιβάλλον - οι άνθρωποι μαθαίνουν μιμητική ή είναι μάλλον έμφυτες αντιδράσεις, πόσο πολιτισμικά μεταβλητά διαγράμματα μιμίας είναι, πώς, πότε και ποια μηνύματα μεταδίδει το πρόσωπο. Ο Bogusławski στο βιβλίο του Mimik που δημοσιεύθηκε το 1812 δηλώνει ότι η μίμηση είναι «η τέχνη της μίμησης, της ευχαρίστησης και της αλήθειας όλων των κινήσεων του ανθρώπινου σώματος που φαντάζονται πολλά συναισθήματα και πάθη για την ψυχή του που ενεργεί». == Οι μιμητικές λέξεις είναι έμφυτες ή έμαθαν; == Τον δέκατο ένατο αιώνα, ο Κάρολος Δαρβίνος ενδιαφερόταν για μίμηση εκφράσεων (βλ. Η έκφραση των συναισθημάτων στον άνθρωπο και τα ζώα). Από τώρα και στο εξής, οι εκφράσεις του προσώπου αναλύθηκαν κυρίως ως τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Η επικρατούσα πεποίθηση αφορούσε το έμφυτο έδαφος των μιμητικών εκφράσεων και τη χρησιμότητά τους. Για παράδειγμα, θεωρήθηκε ότι το γρύλισμα και το χαμόγελο ήταν ένα κοινωνικό μήνυμα, που αρχικά σχετίζεται με την υποταγή και την απειλή (όπως σε σκύλους που φοβούνται και γρυλίζουν ταυτόχρονα).
