Έννοια - το αφηρημένο διανοητικό ισοδύναμο ενός αντικειμένου. Μόλις οριστεί, η έννοια γίνεται όρος.
Στη λογική, φέρει την έννοια ενός γενικού ονόματος. Στην ψυχολογία, είναι μια διανοητική αναπαράσταση αντικειμένων και φαινομένων. Στη γλωσσολογία, η έννοια μπορεί να εξομοιωθεί με ένα χαρακτηρισμένο στοιχείο ενός γλωσσικού σήματος.
Φιλοσοφία
Ο Immanuel Kant διαίρεσε τις έννοιες σε a priori (δημιουργίες της διάνοιας) και a priori (δημιουργήθηκε από την αφαίρεση από την εμπειρία).
Ο Peter Unger δημιούργησε τον όρο έννοια ορίων.
Ψυχολογία
Η δημιουργία εννοιών είναι μια βασική λειτουργία της αντίληψης και της σκέψης. Οι έννοιες μας επιτρέπουν να συστηματοποιήσουμε τις γνώσεις μας για τον κόσμο.
Δύο βασικοί τύποι εννοιών:
Κλασικές έννοιες (matrix, Aristotelian) - με αιχμηρά όρια, με βάση έναν αυστηρό ορισμό που περιέχει τις απαραίτητες και επαρκείς προϋποθέσεις ώστε ένα δεδομένο αντικείμενο να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό μιας δεδομένης κατηγορίας.
Φυσικές (ασαφείς) έννοιες - αντί για τους απαραίτητους και επαρκείς ορισμούς και συνθήκες, με βάση την ομοιότητα με τα "τυπικά" αντίγραφα που είναι αποθηκευμένα στη μνήμη.
