Η κλασική περίοδος στην τέχνη της αρχαίας Ελλάδας - το δεύτερο στάδιο ανάπτυξης της τέχνης σε περιοχές που κατοικούνται από ελληνικούς λαούς, που ανήκουν κυρίως στη λεκάνη του Αιγαίου. Η ημερομηνία της Μάχης της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) θεωρείται ως το αρχικό σημείο καμπής για αυτήν την περίοδο, και ο θάνατος του Αλεξάνδρου της Μακεδονίας (323 π.Χ.) ως τελικός.
Όλη αυτή η εποχή χωρίζεται συμβατικά σε τρεις φάσεις:
Πρώιμη κλασική περίοδος (480–445 π.Χ.) - που σχετίζεται κυρίως με την ανοικοδόμηση της Αθήνας που ξεκίνησε μετά τον Β 'περσικό πόλεμο
την κλασική περίοδο - που σχετίζεται με τις δραστηριότητες του Pericles, ή akmé
υστεροκλασική περίοδος - καλύπτοντας τις εποχές μετά τους Πελοποννησιακούς πολέμους και την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πρώιμη κλασική περίοδος (480–445 π.Χ.)
Μετά τη νίκη στη Σαλαμίνα, η Αθήνα απέκτησε σημαντική σημασία στην ανάπτυξη της τέχνης, ειδικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Περικλή, ο οποίος ξεκίνησε την ανοικοδόμηση και επέκταση της Αθήνας (κυρίως της Ακρόπολης). Την ανοικοδόμηση ηγήθηκε ο Fidiasz, οι σχεδιαστές και εργολάβοι του κτιρίου ήταν: Iktinos, Mnesikles και Kallikrates.
Αρχιτεκτονική και πολεοδομία
Κατά την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων πόλεων, χρησιμοποιήθηκε ένα ορθογώνιο πλέγμα δρόμων. Τηρήθηκε η αρχή του διαχωρισμού κατοικιών, εμπορικών και αντιπροσωπευτικών περιοχών. Τα σπίτια κατοικιών, το πιο σημαντικό μέρος του οποίου ήταν το περιστύλιο, χτίστηκαν σε ορθογώνιο σχέδιο, εγγράφοντάς τα σε ξεχωριστό οικόπεδο. Το πιο σημαντικό μέρος γύρω από το οποίο συγκεντρώθηκαν τα κτίρια ήταν η αγορά. Εκτός από την αντιπροσωπευτική αγορά, δημιουργήθηκε επίσης μια εμπορική αγορά (συνήθως στα περίχωρα των συμπαγών κτιρίων).
