Οι παππούδες, που συνήθως χωρίζονται σε παππού και γιαγιά, είναι οι γονείς του πατέρα ή της μητέρας ενός ατόμου. Κάθε ζωντανός οργανισμός έχει μέχρι τέσσερις γενετικούς παππούδες, οκτώ γενετικούς προ-παππούδες, δεκαέξι γενετικούς προ προ-παππούδες και γιαγιάδες, τριάντα δύο γενετικούς προ-προ-προ-παππούδες και γιαγιάδες κλπ. Τα τελευταία 30 χιλιάδες χρόνια ο αριθμός των ατόμων που πρόλαβαν τους παππούδες τους εν ζωή αυξήθηκε. Δεν είναι γνωστό το τι προκάλεσε αυτήν την αύξηση στη μακροζωία αλλά σε μεγάλο βαθμό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της ιατρικής τεχνολογίας και του βιοτικού επιπέδου, αλλά πιστεύεται γενικά ότι μια βασική συνέπεια των τριών γενεών που ζούσαν μαζί ήταν η διατήρηση πληροφοριών που διαφορετικά θα μπορούσαν να χαθούν. Ένα παράδειγμα αυτής της σημαντικής πληροφορίας θα μπορούσε να ήταν το πού να βρει νερό σε περιόδους ξηρασίας.Σε περιπτώσεις όπου οι γονείς δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να παρέχουν επαρκή φροντίδα στα παιδιά τους (π.χ. θάνατος των γονέων, οικονομικά προβλήματα, προβλήματα γάμου), οι παππούδες παίρνουν συχνά τον ρόλο των πρωταρχικών φροντιστών. Ακόμη και όταν αυτό δεν συμβαίνει, και ιδιαίτερα σε συντηρητικούς πατριαρχικούς πολιτισμούς, οι παππούδες συχνά έχουν άμεσο και ξεκάθαρο ρόλο σε σχέση με την φροντίδα των παιδιών. Οι παππούδες είναι συγγενείς δευτέρου βαθμού και μοιράζονται γενετική επικάλυψη 25%.
