Οι μακάκοι είναι γένος (Macaca) μαϊμούδων του Παλαιού Κόσμου, της υποοικογένειας των Κερκοπιθηκιδών.
Εκτός από τον άνθρωπο (γένος Homo), οι μακάκοι είναι το γένος πρωτευόντων με τη μεγαλύτερη εξάπλωση, καθώς ζουν από τη βόρεια Αφρική έως και την Ιαπωνία. Σήμερα είναι γνωστά είκοσι δύο είδη μακάκων, που περιλαμβάνουν μερικές από τις πιο γνωστές μαϊμούδες στο μη-ειδικό κοινό, όπως τους μακάκους ρέζους, Macaca mulatta, και τους μακάκους Μπάρμπαρι, M. sylvanus, μια αποικία των οποίων υπάρχει στην Ευρώπη, στο βράχο του Γιβραλτάρ. Αν και πολλά είδη δεν διαθέτουν ουρά και λανθασμένα αποκαλούνται συχνά "πίθηκοι", οι μακάκοι είναι πραγματικές μαϊμούδες, και δεν έχουν μεγαλύτερη σχέση με τους πιθήκους απ' όσο οι υπόλοιπες μαϊμούδες του Παλαιού Κόσμου.
Πολλά είδη μακάκων χρησιμοποιούνται εκτεταμένα ως αντικείμενα πειραμάτων και δοκιμών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 διαπιστώθηκε ότι σχεδόν όλοι (περίπου το 90%) οι κατοικίδιοι ή αιχμαλωτισμένοι μακάκοι ήταν ασυμπτωματικοί φορείς του ιού του έρπη-Β. Ο ιός δεν προκαλεί ασθένεια στους μακάκους, αλλά οι μολύνσεις σε ανθρώπους, αν και σπάνιες, μπορούν να επιφέρουν το θάνατο. Μια μελέτη του πανεπιστημίου του Τορόντο του 2005 έδειξε ότι οι μακάκοι που ζουν σε πόλεις ήταν φορείς και του σπογγώδους ιού των πιθήκων, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι οι μακάκοι βοηθούν τη μετάδοση τέτοιων ρετροϊών στους ανθρώπους.
