Διαχωρισμός ισοτόπων - μια διαδικασία που στοχεύει στην απόκτηση ενός ισότοπου καθαρού στοιχείου ή στον εμπλουτισμό ενός στοιχείου σε ένα δεδομένο ισότοπο. Σε αυτήν τη διαδικασία, οι μέθοδοι που στοχεύουν στον εμπλουτισμό του ουρανίου για ενεργειακούς και στρατιωτικούς σκοπούς είναι ύψιστης σημασίας. Οι φυσικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται συνήθως για τον διαχωρισμό των ισότοπων, κυρίως με βάση τη διαφορά μάζας ισοτόπων. Οι χημικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται λιγότερο επειδή οι χημικές ιδιότητες των ισοτόπων είναι παρόμοιες. Η απόκτηση του επιθυμητού βαθμού εμπλουτισμού συνήθως απαιτεί τη χρήση διεργασιών πολλαπλών σταδίων.
Ο ηλεκτρομαγνητικός διαχωρισμός βασίζεται στην ίδια αρχή με τη λειτουργία των φασματομέτρων μάζας - ιόντων με την ίδια κινητική ενέργεια και φορτίο, αλλά διαφορετικές μάζες, ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο κινούνται σε διαφορετικές διαδρομές. Η διαδικασία διαχωρισμού πραγματοποιείται σε συσκευές που ονομάζονται calutrons. Η μέθοδος είναι πολύ ενεργειακή και δεν έχει οικονομική σημασία, αλλά χρησιμοποιείται στον εμπλουτισμό ουρανίου για στρατιωτικούς σκοπούς (χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως μέρος του έργου του Μανχάταν).
Μέθοδος Thermodiffusion
Η μέθοδος βασίζεται στη χρήση κλίσης θερμοκρασίας. το αποτέλεσμα ενισχύεται από τη μεταφορά. Χρησιμοποιούνται στήλες Thermodiffusion, δηλ.
