Η γοτθική αρχιτεκτονική είναι αρχιτεκτονικός ρυθμός ο οποίος αναπτύχθηκε στην Ευρώπη κατά τον ύστερο Μεσαίωνα. Εξελίχθηκε από τη ρωμανική αρχιτεκτονική και τη διαδέχθηκε η αναγεννησιακή αρχιτεκτονική. Εμφανίστηκε τον 12ο αιώνα στη Γαλλία και συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι τον 16ο αιώνα. Ο ρυθμός ήταν αρχικά γνωστός ως φραγκογενής (Opus Francigenum), ενώ ο όρος γοτθικός εμφανίστηκε στο τέλος της Αναγέννησης.
Το διαφοροποιητικό χαρακτηριστικό της γοτθικής αρχιτεκτονικής είναι η οξυκόρυφη καμάρα. Είναι η κύρια μηχανική καινοτομία και χαρακτηριστικό τμήμα του σχεδιασμού. Η χρήση της οξυκόρυφης αψίδας οδήγησε στην ανάπτυξη των σταυροθόλιων, των επίστεγων αντηρίδων και τα περίτεχνα διακοσμητικά στοιχεία από πέτρα στα παράθυρα. Αυτά τα στοιχεία σχηματίζουν ένα δομικά και αισθητικά ολοκληρωμένο σύνολο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως γοτθικό.Η Βασιλική Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι, κατασκευάστηκε στα μέσα του 12ου αιώνα και η χορωδία της, η οποία ανακατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1140 και 1144, αποτελεί το πρώτο κτίριο το οποίο συνδυάζει τα γοτθικά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Έτσι αναδύθηκε ένας νέος αρχιτεκτονικός ρυθμός ο οποίος έδινε έμφαση, εσωτερικά, στην κάθετη διάσταση των αρχιτεκτονικών μελών και στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί η είσοδος του φωτός μέσα από τα χρωματιστά παράθυρα.Η γοτθική αρχιτεκτονική είναι περισσότερο γνωστή ως η αρχιτεκτονική πολλών από τους περισσότερους μεγάλους καθεδρικούς, αββαεία και ναούς της Ευρώπης. Είναι επίσης ο αρχιτεκτονικός ρυθμός που απαντά σε πολλά κάστρα, ανάκτορα, δημαρχεία, πανεπιστήμια και, σε μικρότερο βαθμό, ιδιωτικές κατοικίες.
