Οι Αιγυπτιακοί ναοί χτίστηκαν για την επίσημη λατρεία των θεών και για τη μνημόνευση των φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο και σε περιοχές υπό Αιγυπτιακή εξουσία. Οι ναοί θεωρούνται οίκοι των θεών και των βασιλέων στους οποίους ήταν αφιερωμένοι. Στο εσωτερικό τους οι Αιγύπτιοι έκαναν μια πληθώρα τελετουργικών, τις κεντρικές λειτουργίες της Αιγυπτιακής θρησκείας: την απόδοση προσφορών στους θεούς, την αναπαράσταση των μυθολογικών αλληλεπιδράσεών τους μέσα από γιορτές, και την αναχαίτιση των δυνάμεων του χάους. Αυτές οι τελετές θεωρούνταν απαραίτητες για τους θεούς ώστε να συνεχίζουν να συγκρατούν την μάατ, τη θεία τάξη του σύμπαντος. Η στέγαση και φροντίδα των θεών ήταν υποχρεώσεις των φαραώ, οι οποίοι ούτως αφιέρωναν άφθονους πόρους στην κατασκευή και συντήρηση των ναών. Λόγω πρακτικών προβλημάτων οι φαραώ αναγκάζονταν να μεταφέρουν τα περισσότερα τελετουργικά τους καθήκοντα σε μια πλειάδα ιερέων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του λαού ήταν αποκλεισμένο από την άμεση συμμετοχή σε τελετές και απαγορευόταν να εισέρχεται στις ιερότερες περιοχές ενός ναού. Παρόλα αυτά, ο ναός ήταν θρησκευτική τοποθεσία για όλες τις τάξεις των Αιγυπτίων, οι οποίοι προσέρχονταν σε αυτούς για να προσευχηθούν, να προσφέρουν αναθήματα και να ζητήσουν μαντική καθοδήγηση από τον θεό που κατοικούσε μέσα του.
Το πλέον σημαντικό μέρος του ναού ήταν το ιερό, το οποίο τυπικά περιείχε ένα είδωλο, ένα άγαλμα του θεού. Τα δωμάτια έξωθεν του ιερού έγινε μεγαλύτερο και πιο περίτεχνο με το χρόνο, ώστε οι ναοί εξελίχθηκαν από μικρά λατρευτικά προσκυνήματα στην ύστερη Προδυναστική Περίοδο (τέλη τέταρτης χιλιετίας π.Χ.), σε μνημειώδη πέτρινα οικοδομήματα κατά το Νέο Βασίλειο (περ. 1550–1070 π.Χ.) και έπειτα. Αυτά τα οικοδομήματα ανήκουν στα μεγαλύτερα και πιο ανθεκτικά παραδείγματα Αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής, των οποίων τα στοιχεία ήταν διατεταγμένα και διακοσμημένα σύμφωνα με περίπλοκα μοτίβα θρησκευτικού συμβολισμού. Ο τυπικός σχεδιασμός τους αποτελείτο από μια σειρά κεκλεισμένων αιθουσών, ανοιχτών αυλών και τεράστιων πυλώνων ευθυγραμμισμένων κατά μήκος της διαδρομής που χρησιμοποιείτο για εορταστικές λιτανείες. Πέραν του κυρίως ναού υπήρχε ένας εξωτερικός τοίχος που περιέκλειε μια ευρεία ποικιλία δευτερευόντων κτιρίων.
Μεγάλοι ναοί επίσης κατείχαν μεγάλα κομμάτια γης και απασχολούσαν χιλιάδες λαϊκών για την ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Ούτως, οι ναοί ήταν καίρια οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα. Οι ιερείς που διαχειρίζονταν αυτά τα παντοδύναμα ιδρύματα ασκούσαν σημαντική επιρροή και παρά την τυπική υποταγή τους στο βασιλιά είναι πιθανό ότι δημιούργησαν σημαντικές προκλήσεις ενάντια στην εξουσία τους.
Η ναοδομία στην Αίγυπτο συνεχίστηκε παρά την παρακμή της χώρας και την τελικά απώλεια της ανεξαρτησίας της κατά την Ρωμαϊκή εποχή.