Neon – popularna nazwa lamp wyładowczych opracowanych w 1910 roku przez Francuza Georges'a Claude, zaraz po wynalezieniu przezeń zasady funkcjonowania lamp neonowych, w zastosowaniu do reklam zewnętrznych. Jest rozwinięciem rurki Geisslera.
Szczytowy okres wykorzystania neonów w reklamach zewnętrznych w Polsce przypadł na lata 60. i 70. XX wieku. W Polsce zmierzch techniki neonowej nastąpił wraz z załamaniem gospodarczym w latach 80., a następnie z wolnością gospodarczą i rozwojem innych technik reklamy zewnętrznej.
Kolory świecenia neonu zależą od:
składu gazu wewnątrz rury
koloru szkła (barwionego w masie lub czasem po prostu malowanego)
zastosowania odpowiedniego luminoforuLuminofor w postaci proszku pokrywającego wnętrze szklanej rury stosuje się w przypadku rurek wypełnionych mieszanką neonu, argonu i rtęci. Taka mieszanina gazów zjonizowana wysokim napięciem emituje promieniowanie UV, które wywołuje świecenie luminoforu w wąskim zakresie pasma widzialnego, co obserwowane jest jako " światło barwne". Luminofory można łączyć, są też luminofory świecące na biało.
Neony występują w kilku rodzajach:
Najprostszym i najtańszym z nich jest szkło transparentne wypełnione neonem.
