Ludzkie zachowanie jest odpowiedzią jednostek lub grup ludzi na bodźce wewnętrzne i zewnętrzne. Odnosi się do układu każdego działania fizycznego i obserwowalnej emocji związanej z jednostkami, jak również z rasą ludzką. Podczas gdy specyficzne cechy osobowości i temperamentu mogą być bardziej spójne, inne zachowania będą się zmieniały, gdy przechodzimy od narodzin do dorosłości. Oprócz tego, że jest podyktowane wiekiem i genetyką, zachowanie, kierowane częściowo przez myśli i uczucia, jest wglądem w indywidualną psychikę, ujawniając między innymi postawy i wartości. Zachowania społeczne, podzbiór ludzkich zachowań, badają znaczny wpływ interakcji społecznych i kultury. Dodatkowe wpływy obejmują etykę, otaczanie, autorytet, relacje, hipnozę, perswazję i przymus.
Zachowanie ludzi (i innych organizmów, a nawet mechanizmów) mieści się w zakresie, w którym niektóre zachowania są powszechne, niektóre nietypowe, niektóre akceptowalne i niektóre poza dopuszczalnymi ograniczeniami. W socjologii zachowania ogólnie obejmują działania pozbawione sensu, nie skierowane na innych ludzi, a więc wszystkie podstawowe ludzkie działania. Zachowanie w tym ogólnym znaczeniu nie powinno być mylone z zachowaniami społecznymi, które są bardziej zaawansowanymi działaniami społecznymi, skierowanymi konkretnie do innych ludzi. Akceptowalność zachowania zależy w dużej mierze od norm społecznych i jest regulowana różnymi środkami kontroli społecznej.
