Anna, Hanna (hebr. חַנָּה hannāh – „łaska”) – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, które tłumaczy się jako „pełna wdzięku, łaski”. W Polsce imię Anna notowane jest od 1229 roku, zaś w formie Hanna – od 1311 roku, ze staropolskimi zdrobnieniami: Annusza, Hannula, Hannusza, Anica, Anka, Anuchna, Anula, Anulka, Anusza, Hanc(z)ka, Hania, Haniła(?), Hanka, Hanszka, Hanuchna, Hanula, Hanulka, Hanusza, Hanuszka, Hańka, Janka, Nuchna, Nutka. Nagłosowe h- można wyjaśnić jako przydech przed samogłoską znajdującą się na początku imienia lub jako wyraz wpływów niemieckich. FormaHanna, jakkolwiek stała się imieniem nadawanym samodzielnie, w dalszym ciągu wraz z pochodnymi formami – również w czasach współczesnych – występuje jako spieszczenie imienia Anna. Inne formy pochodne: Anita, Aneta, Anika.
Anna jest najpopularniejszym imieniem w Polsce. Według stanu na styczeń 2017 r. imię to nosi 1 070 289 kobiet w Polsce, czyli 5,4% (ponad
1
20
{\displaystyle {\tfrac {1}{20}}}
) populacji żeńskiej kraju i jest ono ponad 50% częstsze, niż drugie co do popularności imię w Polsce – Piotr (700 645 nadań). Ponadto Hanna w całej populacji Polek zajmowała w 2017 r.
