Kompozycja obrazu rozwija się wokół przekątnej z lewego dolnego rogu ku górnego prawego, tworząc dwie przestrzenie: niebieską (sacrum) i ziemską (profanum). W centralnej części widoczna jest Święta Rodzina i prowadzący ich Anioł. Każda z postaci odgrywa swoją indywidualną rolę; Józef pyta o drogę Anioła, ten wskazuje mu drogę dłonią, Maria ogląda się nostalgicznie za siebie, osioł w cieniu podąża w niepewną przyszłość. Jedynie mały Jezus niesiony na rękach spogląda wprost na widza. Przekątne obrazu zbiegają się w miejscu, w którym Maria wykonuje gest chroniący Dzieciątko. Ucieczka do Egiptu była pierwszym pełnym bólu doświadczeniem Matki Bożej, zwiastującym Mękę Pańską[2]. Postacie przedstawione zostały na tle krajobrazu z rzymską wsią, co miało być charakterystycznym motywem dla sztuki klasycystycznej. Poussin przez wiele lat tworzył w Rzymie, znał dzieła klasyków. Prawdopodobnie postać Anioła, była wzorowana na płaskorzeźbie Rafaela a widoczny w tle motyw portyku został zaczerpnięty ze starożytnej mozaiki[2].