Leopold I van Habsburg (Wenen, 4 augustus 1290 - Straatsburg, 28 februari 1326) was van 1308 tot aan zijn dood samen met zijn broer Frederik de Schone hertog van Oostenrijk en Stiermarken. Hij behoorde tot het huis Habsburg.
Levensloop
Leopold I werd geboren als de derde zoon van hertog Albrecht I van Oostenrijk, bovendien Rooms-Duits koning, en diens echtgenote Elisabeth van Gorizia-Tirol, dochter van graaf Meinhard II van Gorizia-Tirol.
Na de dood van zijn oudste broer Rudolf III in 1307 en de moord op zijn vader in 1308, werd Leopold I samen met zijn oudere broer Frederik de Schone hertog van Oostenrijk en Stiermarken en het hoofd van het huis Habsburg. Als administrator van de oorspronkelijke landerijen van het huis Habsburg in het hertogdom Zwaben startte hij een wraakcampagne op de moordenaars van zijn vader. De energieke Leopold sloot eveneens een alliantie met het huis Luxemburg, de dynastie die zijn vader was opgevolgd als Rooms-Duits koning, en begeleidde koning Hendrik VII bij diens militaire campagne in Italië. In 1311 hielp hij de Welfenrevolutie in Milaan onder leiding van Guido della Torre onderdrukken en belegerde hij de stad Brescia.
Nadat Hendrik VII in 1313 was overleden, steunde Leopold I zijn broer Frederik de Schone toen die in 1314 kandidaat was om verkozen te worden tot Rooms-Duits koning. Ondanks alle inspanningen behaalde het huis Habsburg bij de verkiezing slechts vier stemmen, terwijl de tegenkandidaat die gesteund werd door het huis Luxemburg, hertog Lodewijk IV van Beieren, verkozen werd met vijf stemmen. In het daaropvolgende gewapende conflict tussen Frederik en Lodewijk IV steunde Leopold zijn broer door hulptroepen te sturen.
