Η βόσκηση σχετίζεται στενά με την ποιμενική οικονομία. Στα Μπέσκιντς, τα πρόβατα βοσκόταν συχνότερα σε βοσκότοπους έξω από τα χωριά, σε μια δασική ζώνη - αποκαλούμενη κάμψη ή πάνω από τα σύνορά τους - που ονομάζονταν βοσκοτόπια.
Η βόσκηση, εκτός από την πρόληψη της επέκτασης κοινών, κοσμοπολίτικων ζιζανίων και θάμνων βλάστησης, διατηρεί διαρθρωτικά ποικίλη βλάστηση. Η βοσκή έχει θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Δεν περιορίζεται μόνο στην κατανάλωση βλάστησης, αλλά και στον σχηματισμό ποδοπατημένων, λασπωμένων χώρων κοντά σε τρύπες ποτίσματος ζώων, απαισιόδοξοι τρόποι μετακίνησης των ζώων κ.λπ. Σε μέρη όπου τα λεγόμενα στρατώνες ως αποτέλεσμα της καταπάτησης της χλόης από τις οπλές των προβάτων και τη γονιμοποίησή της με κόπρανα, δημιούργησαν ξένες φυτικές κοινότητες, οι λεγόμενες psiary με το κυρίαρχο είδος αλπικού οξαλίου που προσβάλλει τα λιβάδια. Η κατάργηση της βοσκής στην περιοχή των εθνικών πάρκων προκάλεσε, ωστόσο, ένα δυσμενές φαινόμενο της κάλυψης των αιθουσών με δάση. Για να αποφευχθεί αυτό, εισήχθη ελεγχόμενη βόσκηση προβάτων σε ορισμένες αίθουσες στο εθνικό πάρκο Tatra, το λεγόμενο
