Εκφράσεις προσώπου - κινήσεις μυών του προσώπου που εκφράζουν σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες, διαθέσεις, καθώς και στάσεις απέναντι σε άλλους ανθρώπους και τρέχοντα σχόλια σχετικά με τη συνεχιζόμενη επικοινωνία (για περισσότερες πληροφορίες, μη λεκτική επικοινωνία). Στο θέατρο, συνοδεύει τις λέξεις που λέγονται ως μέσο δράσης. Στην παντομίμα, είναι το πιο σημαντικό μέσο έκφρασης δίπλα στην κίνηση.
Στη μελέτη των εκφράσεων του προσώπου, τέθηκαν τα ακόλουθα ζητήματα:
σε ποιο βαθμό εξαρτάται από το περιβάλλον - οι άνθρωποι μαθαίνουν τις εκφράσεις του προσώπου ή είναι μάλλον έμφυτες αντιδράσεις;
πώς τα μιμητικά διαγράμματα είναι πολιτισμικά μεταβλητά
πώς, πότε και τι μηνύματα μεταδίδει το πρόσωπο. Ο Πολωνός θεατρικός συγγραφέας Wojciech Bogusławski στο βιβλίο του Mimik που δημοσιεύθηκε το 1812 δηλώνει ότι η μίμηση είναι "η τέχνη της μίμησης, της ευχαρίστησης και της αλήθειας όλων των κινήσεων του ανθρώπινου σώματος που φαντάζονται διάφορα συναισθήματα και πάθη για την ψυχή του."
Οι μιμητικές λέξεις είναι έμφυτες ή έμαθαν;
Τον δέκατο ένατο αιώνα, ο Κάρολος Δαρβίνος ενδιαφερόταν για μίμηση εκφράσεων (βλ. Η έκφραση των συναισθημάτων στον άνθρωπο και τα ζώα). Από τώρα και στο εξής, οι εκφράσεις του προσώπου αναλύθηκαν κυρίως ως τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Η επικρατούσα πεποίθηση αφορούσε το έμφυτο έδαφος των μιμητικών εκφράσεων και τη χρησιμότητά τους.
Για παράδειγμα, θεωρήθηκε ότι το γρύλισμα και το χαμόγελο ήταν ένα κοινωνικό μήνυμα, που αρχικά σχετίζεται με την υποταγή και την απειλή (όπως σε σκύλους που φοβούνται και γρυλίζουν ταυτόχρονα).
