East Indiaman - duży, uzbrojony statek handlowy o napędzie żaglowym, zdolny do dalekich, samodzielnych podróży do Indii, Chin lub Indii Holenderskich. Używany głównie przez floty handlowe Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej oraz Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (w dużo mniejszym stopniu też przez inne europejskie kompanie handlowe) od początku XVII wieku do lat trzydziestych XIX wieku.
Nazwa East Indiaman wywodzi się od angielskiego terminu oznaczającego okręt wojenny : Man of War. W tym przypadku oznaczało to, że statek handlowy w służbie Kompanii Wschodnioindyjskiej był jednocześnie okrętem wojennym.
Za pierwszy statki tego typu uważa się wodowany uroczyście w obecności króla Jakuba I w Depford w roku 1610 "Trade's Increase" (ang: Wzrost handlu) o wyporności 1293 ton. Był to największy statek, jaki do tej pory zbudowano w Anglii (większy od zbudowanego w tym samym roku trzypokładowago wojennego okrętu liniowego "Prince Royal"). Wkrótce też powstał drugi podobny statek "Peppercorn". Chociaż Kompania Wschodnioindyjska zaprzestała wkrótce budowy statków we własnej stoczni (w Depford istniała również inna stocznia budująca dla Royal Navy), a zaczęła je dzierżawić od prywatnych właścicieli, wszystkie statki musiały spełniać wymagania techniczne stawiane przez Dyrekcję Kompanii. Były to duże, zwykle trzymasztowe, silnie uzbrojone (ok. 30 dział) statki zdolne do odbycia 6-8 (max.
