Strategia zarządzania jednostkami gospodarczymi:
przedstawia cele ogólne i cele cząstkowe szczególnego znaczenia, a więc te, które rozstrzygają o tworzeniu, funkcjonowaniu i rozwoju przedsiębiorstwa jako całości,
jest zdeterminowana przez otoczenie i przez czynniki wewnętrzne,
uwzględnia poziom organizacyjno- techniczny i zasoby konkurencji,
jest wyrażona w formie programów i planów dotyczących działalności globalnej lub jakiejś funkcji przedsiębiorstwa,
jest określona w elastycznym horyzoncie planowania,
podlega ocenie przez zastosowanie określonych kryteriów efektywności.
Różne definicje strategii:
(A.D. Chandler; 1962) Strategia wyraża cele długoterminowe przedsiębiorstwa, odpowiadające generalnym kierunkom działania, a także przedstawia alokację zasobów, jakie są niezbędne do realizacji przyjętych celów.
(K.R. Andrews; 1971) Strategia 1) jest zbiorem celów (zadań), ujętych w programy i plany 2) stanowi wzorzec decyzji, które dotyczą pozycji i tożsamości przedsiębiorstwa, jego zdolności do wykorzystywania swych mocnych stron oraz prawdopodobieństwa odniesienia sukcesu na rynku.
(W.F. Gluck; 1980) Strategia jest nadrzędnym i integratywnym planem, określającym korzyści firmy w związku z oczekiwaniami i wyzwaniami otoczenia.
(K. Ōmae; 1982) Strategia jest podejściem zmierzającym do najbardziej korzystnego wyróżnienia się przedsiębiorstwa na tle swych konkurentów; podejście to polega na zjednoczeniu wszystkich mocnych stron przedsiębiorstwa, tak aby w możliwie największym stopniu spełnić oczekiwania odbiorcy.
(H. Koontz, C. O’Donnell; 1984) Strategie są najczęściej programami ogólnymi, ukierunkowanymi na możliwie pełne wykorzystanie potencjału wytwórczego systemu dla osiągnięcia założonych celów.
(H.I. Ansoff; 1985) Model wyboru zachowania strategicznego jest określony przez następujące wymiary: 1) zachowanie budżetowe, tj.