Ubezpieczenie komunikacyjne – należy do segmentu ubezpieczeń majątkowych działu II (tzw. Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe) określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
Do podstawowych źródeł prawa regulujących kwestię ubezpieczeń komunikacyjnych należy również kodeks cywilny. Zagadnienie ubezpieczeń komunikacyjnych związane jest z ruchem lądowym odbywającym się przy użyciu pojazdów mechanicznych. Obejmuje ono ochronę ryzyk osób, które ruch ten naraża na straty i szkody osobowe i rzeczowe, w tym również w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Obejmuje ono dwa rodzaje ubezpieczeń komunikacyjnych:
Obowiązkowe ubezpieczenie : ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (tak zwane ubezpieczenie OC);
Dobrowolne ubezpieczenia, takie jak: autocasco (tak zwane ubezpieczenie AC), ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków kierowcy i pasażerów pojazdów mechanicznych (tak zwane ubezpieczenie NNW), ubezpieczenie assistance komunikacyjne, ubezpieczenie ochrony prawnej, ubezpieczenie kosztów leczenia za granicą, ubezpieczenie bagażu i rzeczy osobistych podróżujących osób. Ubezpieczenie OC jest obowiązkowe dla każdego posiadacza pojazdu mechanicznego w celu ubezpieczenia go od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu. Ubezpieczenie OC chroni majątek ubezpieczonych oraz zapewnia pokrycie szkód poniesionych przez poszkodowanych. Obligatoryjny charakter tego ubezpieczenia oznacza, że właściciele pojazdów są objęci obowiązkiem zawarcia umowy ubezpieczenia, a zakłady ubezpieczeń – obowiązkiem przyjęcia oferty osób ubezpieczających swoją odpowiedzialność cywilną.
Innym ubezpieczeniem komunikacyjnym jest tak zwane ubezpieczenie AC, które jest ubezpieczaniem dobrowolnym, a dzięki któremu ubezpieczyciel pokrywa koszty, np.
