Twarda spacja (ang. hard space) – znak spacji wyglądający na ekranie tak samo jak zwykła spacja, lecz nietraktowany przez oprogramowanie jak znak biały, to znaczy niepozwalający przełamywać w danym miejscu wiersz tekstu. Znak ten jest stosowany tam, gdzie konieczne jest utrzymanie w jednym wierszu dwóch ciągów znaków rozdzielonych spacją. Można za jego pomocą np. wymusić, aby jednoliterowe przyimki i spójniki nie pozostawały na samym końcu wiersza, co w języku polskim jest uważane za niezręczność typograficzną.
Twarda spacja ma stałą szerokość, równą nominalnej szerokości zwykłej spacji, przez co nie bierze udziału w procesie justowania tekstu (czyli „dociągania” go do obu marginesów łamu). Właściwości justujące ma natomiast spacja niełamiąca.
Spacja twarda jest znakiem pochodzącym zazwyczaj z systemu operacyjnego (zarówno w przypadku przestarzałych stron kodowych, jak i obecnie w unikodzie), podczas gdy spacja niełamiąca (rozwiązanie informatyczne wprowadzone później) występuje jako wewnętrzna funkcja w zaawansowanych programach do składu tekstu.
Wszędzie tam, gdzie jest możliwy dostęp do spacji niełamiącej, spacja twarda (jako spacja niejustująca) ma zastosowanie marginalne.
W encjach HTML istnieją cztery encje spacji: cienkiej ( ), twardej ( ), półfiretowej ( ) i firetowej ( ).
