Płaskie wyświetlacze są technologiami elektronicznego przeglądania, używanymi w celu umożliwienia oglądania treści (obrazów nieruchomych, ruchomych, tekstu lub innych materiałów wizualnych) w zakresie rozrywki, elektroniki użytkowej, komputera osobistego i urządzeń mobilnych oraz wielu rodzajów urządzeń medycznych., sprzęt transportowy i przemysłowy. Są znacznie lżejsze i cieńsze niż tradycyjne telewizory kineskopowe (CRT) i wyświetlacze wideo, a ich grubość to zazwyczaj mniej niż 10 centymetrów (3,9 cala). Wyświetlacze z płaskim ekranem można podzielić na dwie kategorie urządzeń wyświetlających: lotne i statyczne. Lotne wyświetlacze wymagają okresowego elektronicznego odświeżania pikseli w celu zachowania ich stanu (np. Wyświetlaczy ciekłokrystalicznych (LCD)). Lotny wyświetlacz wyświetla obraz tylko wtedy, gdy jest zasilany z baterii lub prądu zmiennego. Statyczne wyświetlacze z płaskim panelem opierają się na materiałach, których stany kolorów są bistabilne (np. Tablety czytników e-booków firmy Sony ), a zatem płaskie wyświetlacze zachowują tekst lub obrazy na ekranie nawet po wyłączeniu zasilania. Od 2016 roku monitory z płaskim ekranem prawie całkowicie zastąpiły stare wyświetlacze CRT. W wielu aplikacjach z 2010 r., W szczególności małych urządzeń przenośnych, takich jak laptopy, telefony komórkowe, smartfony, aparaty cyfrowe, kamery wideo, kamery typu "point-and-shoot" i kieszonkowe kamery wideo, wszelkie wady wyświetlania płaskich paneli (w porównaniu z CRT) są nadrabiane przez zalety przenośności (cienkość i lekkość ).
Większość płaskoekranowych wyświetlaczy z lat 2010-tych korzysta z technologii LCD i / lub LED. Większość ekranów LCD jest podświetlana, ponieważ do wyświetlania kolorów używane są filtry kolorowe.
