Kuchnia brytyjska ( kuchnia brytyjska) odnosi się do całości tradycji i praktyk gastronomicznych uprawianych na Wyspach Brytyjskich. Historycznie, kuchnię brytyjską definiuje się jako „oszczędne dania, które podkreślają smak, a nie maskują go wysokogatunkowymi składnikami lokalnymi i prostymi sosami”. Kuchnia brytyjska wywarła wpływ na kulturę tych, którzy wyemigrowali do Wielkiej Brytanii od 1922 r., Tworząc nowe potrawy na zasadzie „wielokulturowej”, takiej jak anglo-indyjski kurczak Tikka Masala, obchodzony jako „prawdziwa brytyjska potrawa narodowa”.
Kuchnia brytyjska jest tradycyjnie potępiana na arenie międzynarodowej jako „pozbawiona wyobraźni i ciężka”, o której mówi się, że wykracza poza angielskie śniadanie i świąteczny obiad. Niemniej jednak celtyckie rolnictwo i hodowla zwierząt kiedyś wytwarzały różnorodne pożywienie dla mieszkańców Wielkiej Brytanii. Anglosaska Anglia opracowała techniki duszenia mięsa i kapusty na długo zanim stały się powszechne w Europie kontynentalnej.
Imperium Brytyjskie umożliwiło spotkanie wyrafinowanych potraw tradycji indyjskiej z „intensywnie pikantnymi przyprawami i ziołami”. Do dań brytyjskich należą ryby z frytkami, cotygodniowa niedzielna pieczeń, stek i pasztet z nerki oraz kiełbaski i zacier.
Kuchnia brytyjska wyróżnia kilka odmian krajowych i regionalnych, w tym angielską, szkocką, walijską i irlandzką, z których każda ma własne specjalności. Niektóre charakteryzują się typowymi regionalnymi oznaczeniami, takimi jak Chester, budyń Yorkshire, Arbroath Smokie lub Welsh Cakes.
Historia
W rolnictwie rzymsko-brytyjskim produkowano różnorodne pożywienie wysokiej jakości ze względu na żyzne gleby i zaawansowane zwierzęta gospodarskie.
