Przekroje poprzeczne są konstrukcją geometryczną na instrumencie naukowym, umożliwiającą odczyt podziałki z większą dokładnością. Przekroje poprzeczne zostały zastąpione w dzisiejszych czasach skalami noniuszowymi. Metoda ta opiera się na twierdzeniu Intercept (znanym również jako twierdzenie Thalesa).
Historia
Przekroje poprzeczne zastosowano w czasie, gdy trudno było wykonać precyzyjnie skalibrowane instrumenty. Znaleziono je na instrumentach od początku XIV wieku, ale wynalazca jest nieznany. W 1342 roku Levi Ben Gerson przedstawił instrument zwany personelem Jacoba (najwyraźniej wymyślony w ubiegłym wieku przez Jacoba Bena Makira) i opisał metodę skali poprzecznej stosowaną do wspomnianego instrumentu. Thomas Digges błędnie przypisał odkrycie skali poprzecznej nawigatorowi i badacz Richard Chancellor (cytowany przez niektórych autorów jako zegarmistrz i inne nazwiska, wśród nich: Richard Chansler lub Richard Kantzler). Jego użycie na instrumentach astronomicznych rozpoczęło się dopiero pod koniec XVI wieku. Tycho Brahe wykorzystał je i zrobił wiele, aby spopularyzować technikę. Technika zaczęła wymierać, gdy noniusze stały się powszechne pod koniec XVIII wieku - ponad sto lat po wprowadzeniu techniki przez Pierre'a Verniera.
W międzyczasie między przekrojami poprzecznymi a skalą noniusza zastosowano system noniuszowy opracowany przez Pedro Nunesa.
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.
