Architektura islamu – obejmuje wszelkie zjawiska architektoniczne będące wytworem islamu jako zjawiska społecznego, kulturowego, politycznego i religijnego. Stąd obejmuje zarówno budynki służące celom kultowym, jak i świeckim, historyczne jak i współczesne, a także twórczość ośrodków będących pod wpływem islamu.
Charakterystyczne elementy architektury islamskiej
kopuły oparte na kolistych murach, pendentywach lub trompach często złożonych z maleńkich celek lub pionowo spiętrzonych stalaktytów; łuki kopuł i sklepień mają często przekrój wydłużonych półelips, parabol.
występują łuki podkowiaste i wielolistne. Zwłaszcza na terenie Indii można spotkać łuki zaczynające się w strefie zewnętrznej linią wybrzuszoną, która przechodzi w linie proste stykające się w osi otworu pod kątem rozwartym.
meczety z minaretami
wielkie dziedzińce są często połączone z centralną salą modlitw
dekoracja za pomocą geometrycznych i powtarzalnych ornamentów (arabesek)
częste używanie dekoracyjnego kaligrafowanego pisma jako ornamentu
skierowanie uwagi raczej na przestrzeń wewnętrzną niż zewnętrzną budowli
rzadkie są przedstawienia figuralne ( ludzi i zwierząt). Częstym motywem są - zazwyczaj stylizowane i uproszczone - liście roślin. Wystrój wykonywany w formie malowideł lub mozaiki z płytek fajansowych o jaskrawych, nasyconych barwach, spotykany jest zarówno na płaszczyznach ścian jak i wewnętrznej powierzchni kopuł.
kolumny o głowicach w formie stalaktytów, spiętrzonych belek i rozłożystych wachlarzy
architektura islamu jest często nazywana "architekturą zasłony", gdyż jej piękno leży w przestrzeniach wewnętrznych (dziedzińcach i pokojach), które nie są widoczne z zewnątrz.
użycie monumentalnych form, takich jak wielkie kopuły, wysokie minarety i duże dziedzińce, ma sprawiać wrażenie siły i potęgi.
