Ahmed I (ur. 18 kwietnia 1590, zm. 22 listopada 1617) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od 1603 do 1617 roku. Syn Mehmeda III, brat Mustafy I Szalonego, ojciec Osmana II, Murada IV i Ibrahima I.
Kontynuował wojny z Habsburgami na Węgrzech, zakończone rozejmem w Zsitvatorok (1606) i potwierdzonym przez traktaty wiedeńskie (1615, 1616); na mocy tego rozejmu Osmanowie utrzymali zwierzchność nad węgierskimi twierdzami Eger, Gran i Kaniżą, ale byli zmuszeni wypłacić cesarzowi jednorazowe odszkodowanie wojenne. Toczył walki z Safawidami, zakończone niepomyślnie dla państwa Osmanów, które zostało zmuszone do cesji Gruzji i Azerbejdżanu na rzecz przeciwnika.
W okresie jego panowania wzrosła korupcja w administracji państwowej, nastąpiło rozprężenie dyscypliny w armii, przybrały na sile bunty ludowe (tzw. celali, 1603-06) i ruchy odśrodkowe (np. powstanie księcia Druzów, Fahreddina).
Wprowadził zasadę podobną do senioratu, zgodnie z którą najstarszy mężczyzna rodu zostawał sułtanem, natomiast jego synów i braci skazywano na luksusowy areszt domowy (służyła do tego tzw. " Klatka "; mieszcząca się na terenie haremu).
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.
